| Noteringar |
- No er det 50 år sidan Signe Berit Halsne mista sitt livs store kjærleik då "Sanct Svithun" forliste i Nord-Trøndelag. For havet gir og havet tek, og namnet til ein høgt elska far og ektemann blei berre nokre stavingar på radioen etter han blei funnen omkomen i havet. Signe Berit var 44 år. Enka hadde seks farlause barn å trøysta. Barna hadde krinsa rundt henne heile dagen etter at dei ved frukostbordet høyrde på radioen at "Sanct Svithun" var ute av kurs og at ein ikkje fann båten. Dei gret og stilte tusen spørsmål. Ei underleg klo av frykt hadde strama til rundt hjartet hennar ein av dei siste dagane han var heime før han skulle mønstra på ein ny tur. Torjus var også uroleg før den siste turen og ymta frampå om at alt ikkje var som det burde på Sanct Svithun. Han var også så underleg til mote då dei skildes i Stavanger før han skulle reisa, minnest Signe Berit. Uroleg før avreise Kvelden før skipet forliste skreiv han i eit brev til kona : "Det er ampert på brua i kveld". Brevet fekk Signe Berit to dagar etter Torjus var død.
- Eg gjorde meg merkeleg nok ingen pengesorger etter det forferdelege som skjedde, det tyngste var å skulle trøysta dei små og eg uroa meg over korleis eg skulle makta å stå for resten av oppdraginga åleine, fortel nå 94 år gamle Signe Berit Halsne. Barna var mellom 6 og 16 år då faren omkom på havet. Eldstesonen Henrik sit i lag med mor si på kjøkkenet i Jøsenfjorden og gjenopplever tragedien som råka familien i slutten av oktober for 50 år sidan. Barna hadde mist ein far som hadde lete barna eta seg mette på iskaker jula før, ein far som hata å vera borte frå familien sin, som sende spanande pakkar heim til barn og kone så ofte han kunne. Ikkje sjeldan hadde han også med noko knask frå byen då han kom heim. Både bybrød og steik frå Idsøe hadde han gjerne under armen då han hoppa i land på kaien på Vadla, slik han hadde gjort ein gong før krigen, og straks fatta interesse for den nye jenta på Krambua. Kvar gong fjordabåten la til kai seinare, gjorde han seg ærend på butikken.
- Eg likte han godt, seier Signe Berit og smiler løyndomsfullt.
Ansiktet hennar lyser av helse og styrke og 94-åringen har sjølv bakt alt som står på bordet. Ho er viss på at det er Gud som har bore henne gjennom livet og gjort det godt til tross for det vonde som hende. Og ein dag har ho eit håp om å møta Torjus igjen.
- Barna skikka seg vel og det ordna seg alltid med pengar.
Enka fekk 2000 kroner i erstatning for mannens eigendelar, samt gratis reiser på Flaggruten. Elles var det ikkje meir hjelp å få frå reiarlaget. Krisepsykiatri fans ikkje, men naboen som kom over med ein pose full av pærer den lange dagen før dei fekk vita Torjus sin skjebne, har brent seg fast i minnet.
- Heile bygda slo ring om oss. Både familien og naboar var til stor støtte. Det som skjedde gjorde oss nok endå meir samansveisa som familie.
Barna har alltid stilt opp for meg når eg har hatt trong for hjelpt. Henrik til dømes kjøpte ein støvsugar til meg då han begynte i sin første sommarjobb, fortel mora og sender eit kjærleg blikk mot eldsteguten sin. Signe og barna deltok under avdukinga av minnebautaen på Nordøyan for ti år sidan. Der kjende både Signe og Henrik at dei fekk sett eit slags punktum for det vonde. Draumar og urolege tankar slapp taket.
- Artikel i Stavanger Aftenblad 2012-11-04
|
1918 - 2015 (96 år)
[1] 
